To miejsce dotknęło mnie głęboko już od pierwszej chwili. Było dzikim, zaniedbanym ogródkiem działkowym z domkiem – w połowie ruiną. Zadedykowałam  mu się na kilka lat wraz z moim partnerem i kilkorgiem przyjaciół. Nie mieliśmy odłożonych pieniędzy na oczyszczanie terenu, remonty czy rozbudowę. Wszystko na czym mogliśmy polegać to ludzkie zaangażowanie w chęć współtworzenia. Wymagało to ode mnie zmiany życia na  wszystkich poziomach. To, że Ogród nie należy do nas i nie wiemy jak długo będziemy mogli się nim opiekować, uczy nas działania w ekonomi daru – daję, bo chcę, nie oczekując niczego w zamian, czerpiąc satysfakcje z chwili obecnej i radość z możliwości wzrastania w jego objęciach.  Prostota Ogrodu otwiera moje Serce na magię zwykłości rzeczywistości. Tutaj „rozwój duchowy” jest głęboko zakorzeniony w ziemi, ugruntowany. Duch osadzony w Materii.

Po 5 latach pracy w Ogrodzie czuję, że jestem z nim w głębokiej relacji. Ta Ziemia uczy mnie bycia w pokoju z warunkami, stawania w sprawczości, słuchania potrzeb przestrzeni i  kooperowania z ludźmi. Uczę się tutaj cierpliwości i równowagi oraz zaufania do cykliczności natury, w tym natury ludzkich postaw i emocji. Ogród w swej prostocie jest idealnym miejscem do nauki siebie w różnorodnych okolicznościach. Odwiedza go mnóstwo ludzi z różnych środowisk.

W 2019 roku z ramienia Fundacji Ogród Kreacji otworzyliśmy Projekt Kopuła. Dzięki wspólnej pracy wolontaryjnej i donacjom zbudowaliśmy przestrzeń kopuły sferycznej, w której obecnie odbywają się warsztaty, koncerty i kręgi.

Często mówię o Ogrodzie jako o Laboratorium Relacji i miejscu nauki Stawania w Prawdzie o Sobie, bo takim miejscem był dla mnie. 

Jestem bardzo wdzięczna za lata nauki w Ogrodzie. Dziękuję wszystkim, którzy spotkali mnie tutaj, za wszystkie piękne inspirujące chwile i te bardzo niewygodne wyzwania, dzięki którym wzrastamy.